Gisteren, zondag 16 juli 2023, mocht ik weer voorgaan in de Hervormde kerk van Zwartsluis. Deze maand is het 30 jaar geleden dat ik in deze kerk mijn eerste dienst mocht houden. Ik had hiervoor al wel een paar vakantiediensten geleid. Maar dit is voor mij mijn eerste officiële dienst geweest. Elk jaar wordt ik een paar keer uitgenodigd, daarvan is er altijd ook wel één keer een avonddienst, die ze al een aantal jaren samen doen met de Gereformeerde kerk en sinds vorig jaar met de GKV.
Maar terug naar dertig jaar geleden. ik woonde toen in Genemuiden, voor de ‘Sluzigers’ aan de andere kant van het Zwarte water. Predikanten uit die plaats gingen niet voor in ‘de Sluus’, zoals Zwartsluis in de volksmond heet. Maar ik had deze dienst gekregen van een vriend van mij, uit Genemuiden, die zijn afspraak niet kon nakomen. Ik die zondagmorgen op weg naar Zwartsluis, best gespannen, zo voor een eerste keer. Ik werd er heel hartelijk ontvangen. Toen was daar het moment. De ouderling van dienst, een mevrouw, deed het consistoriegebed. De klok begon te luiden en wij liepen de kerk in. Ik ging bij de ouderlingen in de bank zitten, terwijl de afkondigingen werden gedaan. Daarna zette men het introïtuslied in en een mannelijke ouderling kwam naar mij toe en bracht mij bij de preekstoel. Ik moet heel vreemd gekeken hebben, maar dacht er toen niet verder bij na. Nou ja, elke gemeente heeft zijn eigen gewoonten.
Na de dienst was er koffiedrinken en de ouderling die mij bij de preekstoel had gebracht kwam bij me zitten. Hij vroeg: “Vond je het toen straks vreemd?” Ik zei: “Nou ja, misschien is dit hier de gewoonte.” Hij zei: “Nee, maar wij dachten er komt iemand uit Genemuiden, dus… die zal wel niet door een vrouw naar de preekstoel gebracht willen worden.” Men had dus voor een ander gedacht. Ik zei: “Als dat zo was had ik deze dienst niet moeten aannemen.” Na 30 jaar wordt dit voorval nog steeds aangehaald door mij en de enkele die er toen bij waren.
