Waarschijnlijk hebt u nog nooit van mij gehoord, maar ik ben Piet van Veen, geboren in 1955 in een dorpje in de Bommelerwaard, gelegen aan de rivier de Waal, genaamd Zuilichem. Maar Zuilichem ligt daar over de hele breedte van de Bommelerwaard, zodat het buitengebied zich bijna tot de rivier de Maas uitstrekt. Ik ben de jongste uit een gezin van zes kinderen. En opgegroeid in dit knusse dijkhuisje, dat gebouwd was aan de dijk die de Bommelerwaard voor de rivier de Maas moest beschermen.
- Dit is Vleugeldijk 12 in de jaren 60.
In 1961 ben ik naar de lagere school gegaan: de School met de Bijbel in Zuilichem. Naar de kleuterschool ben ik niet geweest. Ik kan niet zeggen dat ik met plezier terugdenk aan de schooltijd. Van 19 juli t/m 20 december 1966 ben ik in het herstellingsoord Bethanië in Zeist geweest; dat was een hele fijne tijd. Ik moest daarheen, om dat ik bijna niet wilde eten, waardoor ik niet wilde groeien.
Na de lagere school ben ik naar de LTS in Zaltbommel gegaan. Want ja, ik moest een vak leren. En dat voor iemand met twee linkerhanden. Ik koos voor het vak schilderen, want dat is het gemakkelijkste, dacht ik. Maar niet goed gedacht, met schilderen heb je veel met natuur- en scheikunde te maken. Maar goed, ik heb het diploma gehaald en daarna bijna nooit meer geschilderd.
Na het verlaten van de LTS, in mei 1972, ben ik in augustus gaan werken in het magazijn van groothandel Merrem en La Porte in Zaltbommel. Het hoofdkantoor was gevestigd aan de Keizers-gracht in Amsterdam. Ik kwam daar te werken op de viledon-afdeling. Op deze afdeling werden afzuigfilters op maat gesneden voor allerlei afzuigsystemen, die vanaf eind jaren 60 op de markt kwamen. Afzuigsystemen, zoals luchtfilters op ziekenhuizen en fabrieken. Maar ook voor wasemkappen, enz. Het was een heel afwisselend werk.
Tevens werkte ik af en toe al op de textielafdeling. Na een jaar ging ik daar helemaal werken. daardoor ging ik ook de Detex-opleiding volgen. Mijn typediploma had ik inmiddels al gehaald bij Scheideg-ger. Al spoedig draaide ik hier helemaal mee. Ook hier werkte we voornamelijk voor de luchtzuivering. Trots ben ik er op dat ik op een gegeven moment, zelfs op het laatste moment, er voor kon zorgen dat er een order van ruim f 2.000.000 kon worden binnengehaald. maanden waren we op de afdeling bezig om het model te maken, en dat was het probleem niet, maar wel de sluiting van de zak. we kregen het niet voor elkaar. Er moest bij de opening, aan de bovenkant, een vierkant asbestkoord worden genaaid en dat lukte niet, wat men ook geprobeerde. Die dag was de deadline. in de pauze zag ik het ineens voor me. Ik ben vlug naar het atelier gegaan en een proeflap gemaakt, en ja het lukte. Toen de pauze voorbij was en de anderen op de afdeling kwamen kon ik het hen laten zien. Daarna hebben we een proefzak gemaakt, de volgende dag kregen we te horen dat de orde binnen was. Een bedankje? Nee, dat kreeg de vertegenwoordiger, maar niet zij die het werk deden, zo ging dat helaas.
Datzelfde jaar kwam er een grote verbouwing. Ook ons atelier werd verbouwd. Die winter, een koude winter, moesten wij werken in de grote magazijnhal, die slecht te verwarmen was. Aan het einde van die winter begonnen de rugklachten. De arts adviseerde om ander werk te zoeken. Ik heb met mijn chef een gesprek hierover gehad. Ik kon intern ander werk krijgen. Er kwam een nieuwe afdeling, doe-het-zelf materialen e.d. Mijn chef vroeg of ik er wat voor voelde om die afdeling te gaan leiden. En dat is gebeurd. Helaas kwam daar in 1980 een einde aan. Inmid-dels was er een nieuwe bedrijfsleider. Deze had geen oog en hart voor zijn mensen. Op een gegeven moment kwam er, tegen sluitingstijd, een wagen met grote bundels koperen pijpen, die moest gelost worden, en we moes-ten er allen aan meehelpen, of je voor die afdeling werkte of niet. Toen ik zei dat deze bundels te zwaar waren en dat ik dit niet mocht doen, was zijn antwoordt: “helpen of vertrekken.” Wat moest ik? Ik was net getrouwd en een eigen huis. Twee dagen later kon ik niet meer lopen, en dat is nooit meer goed gekomen. Ik moest mij ziek melden. Twee maanden later kreeg ik een ontslagbrief. Maar dat kon niet; ik was ziek en zat in de OR. Dat was ook het besluit van de rechtbank. Begin 1982 kreeg ik een ruggenprik om de oorzaak van de pijn op te sporen. De uitslag was de ziekte van Bechterew en de ziekte van Scheuer-mann. Beide zijn een vorm van Reuma. Zij veroorzaken veel pijn, gelukkig niet constant, maar pijn is er altijd. De ziekte van Bechterew zorgt voor verkalking in de ruggenwervels. In 1982 ben ik voor de eerste keer afgekeurd.
In 1977 leerde ik, d.m.v. een contactadvertentie een meisje kennen Ik wilde graag trouwen, maar dit was moeilijk voor mij. ik had niets met meisjes en zij schijnbaar niet met mij, vandaar dat ik het op die manier heb gedaan. In 1979 ben ik met haar, Cunera, getrouwd. In de volgende vijf jaar werden onze kinderen geboren: Marcel, Anton, Christa, Wim en Daniëlle. De eerste jaren van ons huwelijk waren goed. Zij was een zorgzame vrouw, dat bleek o.a. toen bij de ziekte van Bechterew werd geconstateerd. Maar toch kon ik mij niet helemaal aan haar geven en in de loop der jaren werd dat alleen maar erger. De kloof tussen ons werd steeds groter, er kwamen steeds andere geschillen bij. Daarbij kwam dat ik, na een lange en zware worsteling eindelijk mijzelf durfde en kon aanvaarden. Erkennen wie ik was. Dit alles bij elkaar is de oorzaak geworden dat wij in 2010 uit elkaar zijn gegaan.
Van mijn vijf kinderen heb ik 15 kleinkinderen gekregen. Helaas zijn er in 2016 2 kort na hun geboorte overleden.
In 1985 wilde ik theologie gaan studeren. maar mijn vooropleiding was hiervoor niet voldoende. Dus begonnen aan certificaten op de avondmavo en Havo. Toen ik mij aan de universiteit van Utrecht aanmelden kreeg ik het advies om het via de pastorale weg te proberen. Ik kwam hiervoor terecht bij de catecheten-opleiding in Zeist. In 1988 kon ik daar met de opleiding beginnen. Datzelfde jaar kreeg deze opleiding de vergunning van het M.v.O., voor een HBO opleiding pastoraat.
Doordat we een druk gezin hadden, heb ik er iets langer over gedaan dan de vier jaar die er voor stonden. Ook ben ik in die periode al aan het werk gegaan. Maar in 1995 was het eindelijk zover, in oktober kon ik mijn diploma in ontvangst nemen. Hierna heb ik geprobeerd om de universitaire opleiding theologie te volgen, in Kampen. Maar door allerlei omstandigheden is dat niet gelukt
Vanaf 1990 heb ik in diverse gemeente, korter of langer gewerkt. Dit had te maken of ik er in vaste dienst was of tijdelijk. In vast dienst verband ben ik geweest bij de Hervormde gemeente de Ark op Urk van 1992-1993. Helaas moest dit beëindigd worden doordat de toenmalige kerkvoogdij een administratieve fout had gemaakt, dit kwam bij controle van de PKV boven water. Van 1994 t/m 2005 was ik in dienst van de Protestante gemeente Kloosterhaar/ Sibculo. De periode 1994-1995 was een soort proefperiode waarin ik ook mijn studie moest afronden, eerder konden ze mij niet in vaste dienst nemen. Van 2002 t/m 2005 was ik ook in dienst van de Hervormde gemeente Holten, waar ik het pastoraat deed rond zorgcentrum de Dieserplas. In 2005 kwam er een einde aan mijn werk doordat ik weer was afgekeurd. In de drie genoemde gemeente deed ik voornamelijk het ouderen pastoraat. Ik was in elke gemeente voor 40% in dienst.
Verder heb ik in die periode in diverse gemeente tijdelijk gewerkt omdat zij vacant waren of de predikant ziek was. Het begon in 1991 met catechese in Voorthuizen. 1993-1994 Alteveer/ Kerken-veld waar ik catechese en Bijbelkring deed. Ditzelfde in Hervormd Genemuiden wijk 2 in 1994-1995. In de volgende gemeente deed ik het gehele gemeente werk: 1995-1996 in wijk 1 van Hervormd Vroomshoop. Van 1996-1997 in wijk Centrum van Hervormd Hoogeveen. 1997-1999 in Hervormd Hardenberg, buitengebied. Hier ging men een derde predikantsplaats formeren. 1999-2000 in SoW gemeente Daarlerveen. 2000-2002 in Hervormd Holten waar men van 3 naar 2 predikantsplaatsen ging en de pastoraatswijk rond de Dieserplas werd geformeerd. In 1999-2000 ook nog catechese in De Krim. Bij diverse gemeente mocht ik ook de belijdeniscatechese doen, waar ik, samen met een predikant, ook de belijdenisdienst mocht leiden. Sinds 1993 ga ik voor in de eredienst in diverse gemeente, vooral in het noorden van ons land. De eerste was op 29 juli 1993 in de Hervormde gemeente Zwartsluis.
In 2003 kreeg ik weer een zware aanval van de Bechterew, ik kon zelfs niet meer lopen. Maar er was meer. Want toen ik voor controle bij de arbo arts was begon ik ineens te huilen. Hij stuurde mij naar de huisarts en maatschappelijk werk. Ik bleek zwaar depressief te zijn. er was van alles aan de hand, maar na een paar jaar was het redelijk onder controle, al heeft het wel een jaar of acht in het totaal geduurd. Vanwege de ziekt van Bechterew werd ik weer afgekeurd. In 2005 kwam ik buiten het arbeidsproces te staan.
Sinds 2003 gingen wij naar Luïno, aan het Lago di Maggiore, in Italië met vakantie. Daar kwamen we in contact met een Neder-landse protestantse gemeente. Helaas waren ze te klein geworden om alleen te bestaan en waren gefuseerd met de Evangelisch Lutherse Kirche uit Duitsland, waarmee ze samen een kerkge-bouw hadden in Caldana. Voor het pastoraat en de sacramenten hadden ze een eigen predikant, meestal een emeritus.
In 2004 kreeg ik de vraag of ik in het volgende jaar een aantal keren daar wilde voorgaan en of ik de zomermaanden daar wilde zijn om een deel van de Nederlandse diensten over te nemen en het vakantiepastoraat op te zetten. Dat is gebeurd. Toen kreeg ik in dat zelfde jaar een beroep naar deze gemeente. Maar… ik was niet bevoegd. maar men keek naar het niveau van de opleiding en ik ben op 6 januari 2006 bevestigd tot predikant. dit gebeurde in en onder leiding van de ELKI (Evangelisch Lutherse kerk Italië). Datzelfde jaar kreeg ik van de synode van de PKN de bevoegdheid om voor te gaan in diensten van Woord en Sacrament. Wat sindsdien vele, vele malen is gebeurd en gebeurd nog steeds, met veel plezier.
In 2011 leerde ik mijn huidige partner kennen, met wie ik sinds 2016 samenwoon in Harderwijk.